ADALINGI seu ADELINGI

ADALINGI, seu ADELINGI

vide infra: aut Ethelingi seu Edlingr, vox Saxonica, Nobiles denotar et natalium splendore illustres, in Gloss. Keronis. L. Angliorum et Werinorum tit. 2. 3. 4. 5. ubi trifariam hominum conditionem apud Saxones distributam observare est, in Adalingos seu Nobiles, Liberos et Servos; quod Nithardus confirmat l. 4. Es Athel, seu Ethel, nobilis; a qua voce sine dubio Anglosaxonica illa, Ethelrcdus, Athelunus, Ethelbaldus, Ethelulfus, Ethelstanus, Regum Anglosaxonum familiaria nomina, ortum cepêre. Ab hac igitur originatione dictos putant Adelingos, Regum praesertim filios et heredes, qui ipsis successuri etant, uti discimus ex LL. Eduardi c. 35. Rex vero Eduardus Edgarum filium corum secumretinuit, et pro suo nutrivit: et quia cogitabat heredem eum facere, nominavit, Adeling, quemus dicimuis Domicellum. Sed nos indiscrete de pluribus dicimus; quia Baronum filies voeainus Domicellos, Angli vero nullum, nisi natos Regum. In LL. Hoeli Boni, Urchrichiad, i. c. Edling, qui post Regem babet succedere etc. Sic apud Simeonem Dunelm. de Gest Angl. A. C. 866. Elfredus, i. e. Clito Adcling. Apud Henricum Huntindon. l. 5. Beousigbt filius Brithnodi Adeling: Et l. 6. Qui= dam Anglorum Eadgar Adeling promovere volebant in Regem etc. Hinc Aedlingaege Insula, i. e. Nobilium Insula, dicta est, apud Roger. Hovedenum A. C. 887. et in Charta Alfrici Regis in Monastico Angl. Tom. l. p. 203. Ad Insulam Clitonum, quae Anglice usitatô nomine Aedlingaeg nuncupatur: unde Clitones et Adelingos synonyma esse colligitur. Cat. du Fresne Glossar. qui et hanc in rem laudat Orderic. Vitalem l. 12. p. 855. 869.